5 توصیه فراتغذیه ای جهت بهبود بازدهی خوراک در جوجه های گوشتی

مترجمان:

مهندس المیرا کبیری

دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه طیور

دکتر احمد طاطار

استادیار دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

الناز کبیری

دانشجوی دامپزشکی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

پس از وارد شدن خوراک به مرغداری، 5 توصیه مفید وجود دارد که به بهبود بازده خوراک جوجه های گوشتی کمک می کند. به صورت معمول، بهبود بازده خوراک افزایش سودآوری را به دنبال دارد. روش های معمول برای نیل به این هدف عبارتند از تنظیم میزان نسبت انرژی و اسیدهای آمینه و یا بهبود قابلیت  هضم موادمغذی از طرق مختلف. به هرحال، نرخ بازدهی خوراک را حتی می توان پس از مخلوط کردن و ورود آن به مرغداری نیز بهبود بخشید. در اینجا برای اطمینان از مصرف صحیح بخش اعظم خوراکی که دراختیار طیور گوشتی قرار داده می شود، به 5 نکته اشاره می شود.

1 - اجتناب از ایجاد نقاط داغ در سیلوی خوراک: کپک ها مواد مغذی با ارزش را مصرف کرده و سموم آفلاتوکسین را تولید می کنند. خوراک کپک زده علاوه بر آنکه طعم خوبی ندارد، سمی نیز هست. اغلب اوقات، خوراک وارد شده به مرغداری به سیلوهایی منتقل می شوند که هرگز تمیز نشده اند. در آب و هوای گرم و شرجی کپک هــا به راحتی رشد می کنند به طوری که حتی در سیلوهای خالی، نقاط داغی (تکه هایی از خوراک های کپک زده قدیمی که به سطوح داخلی سیلو چسبیده است) وجود دارد که می تواند به عنوان تهدیدی برای خوراک تازه بعدی باشد. در این شرایط، افزودن جاذب آفلاتوکسین و بازدارنده های قارچ به تنهایی کافی نخواهند بود. سیلوها باید بصورت دوره ای بازرسی شده و به صورت کامل تمیز شوند. اشاره به میزان دوزهای مجاز آفلاتوکسین ها در خوراک که در شرایط نامساعد چالشی بسیار جدی خواهند بود، در این شماره مجله نمیگنجد. یکی از عوامل که تاثیر بسزایی در افزایش بازدهی خوراک دارند، قرار دادن صحیح آبخوری ها در نزدیکی دانخوری هاست البته باید توجه داشت که آنقدر نزدیک به هم نباشد که باعث فساد خوراک شوند.

2 - استفاده از دانخوری هایی که اتلاف خوراک ندارند: به صورت عمده، استفاده از دانخوری هایی با کمترین میزان اتلاف خوراک بسیار خوب است اما عامل جذاب آن، کاهش هزینه هاست. دانخوری ها نیز نیاز به مدیریت دارند (تمیز کردن، جایگاه قرارگیری آنها، فاصله آنها از یکدیگر، تعداد جوجه به ازای هر دانخوری و ...) بنابراین رفتار مصرف خوراک برای جوجه ها نه از روی خستگی خواهد بود و نه با عجله برای خوردن خوراک با هم میجنگند.

3 - خاموشی و روشنایی گفته شده است که برنامه نوری مداوم (بطور مثال، 23 ساعت روشنایی و یک ساعت خاموشی) ممکن است منجر به حصول بهترین میزان قابلیت هضم نشود. در طی برنامه نوری مداوم، جوجه ها تمایل به مصرف خوراک بیشتری دارند که منجر به افزایش سرعت عبور خوراک از دستگاه گوارش می شود. فرض کنید که جوجه ها را تا سطح پتانسیل ژنتیکی آنها تغذیه کنیم، در این حالت، مازاد خوراک مصرفی آنها زمان محدودی برای تماس با آنزیم های هضمی دارد که منجر به کاهش میزان قابلیت هضم خواهد شد. برعکس آن، برنامه نوری متناوب (به عنوان مثال یک ســاعت خــاموشی و یک ساعت روشنایی و ادامه آن) به پرنده اجــازه می دهد تا در هنگام استراحت، خوراک مصرفی را به طور کامل هضم کند (از آنجایی که پرنده در طول روز راه رفتن بیهوده نخواهد داشت؛ باعث بهبود بازدهی خوراک میشود) و در مدت ساعات روشنایی نیز به آنها فرصت کافی برای تغذیه مجدد داده می شود. تنها مشکل این روش آنست که باید دانخوری کافی برای تغذیه همزمان تمامی جوجه ها وجود داشته باشد که این امر نیازمند مدیریت دقیق خوراک دهی می باشد.

4 - اجتناب از وزن سنگین بدن مرغها در سن کشتار اگر شما جوجه ها را برای سن یا وزن مشخصی پرورش می دهید، پس باید طبق تعهد خود پیش روید اما اگر فروش آزاد و طبق شرایط بازار دارید، این نکته را در نظر داشته باشید که با افزایش سن، بازدهی خوراک کمتر و کمتر می شود. این واقعیت بر این اساس است که مرغ های با بدن بزرگتر، نیاز نگهداری بیشتری نیز دارند که این نیاز نگهداری شامل انرژی و اسیدهای آمینه است. یافتن حداقل وزن قابل قبول برای هر پرنده، بازدهی خوراک را نیز به حداقــل می رساند و این الزاماً بــه معنی حداکثر سود نمی باشد همچنان که عوامل دیگری مانند هزینه هر کیلو گوشت تولیدی، میزان افزایش وزن به ازای تراکم گله و نکات دیگر را نیز باید در نظر داشت.

5 - حتی الامکان سلامت بدنی جوجه ها را حفظ کنید: اتفاقی دیگری که معمولاً در مرغداری ها رخ می دهد و تکرار آن زیانبار خواهد بود اینکه: جوجه های بیمار رشد نمی کنند و در نتیجه وقتی رشــد نکنند بازدهی خــوراک آن ها نیز هرگز ایده آل نخواهد بود. جوجه های بیمار یا دارای علائم تحت بالینی (مزمن) به اندازه جوجه های سالم خوراک نمی خورند و آنچه که آن ها میخورند، معمولاً صرف مبارزه با بیماری می شود. علاوه بر آن، ممکن است جوجه های بیمار حتی پروتئین های ماهیچه ای بدنشان را تجزیه کنند که باعث کاهش وزنشان شده و بازدهی خوراک را به بدترین حــالت ممکن می رساند. در مقــابل، جوجه های سالم خصوصا آن هایی که سیستم گوارشی بسیار سالمی دارند، از مواد مغذی خوراک برای نیل به حداکثر بازدهی خوراک بهترین استفاده را خواهند برد. شاید اگر بیماری های مزمن نادیده گرفته شوند می توانند بدترین ضربه را بر بازدهی خوراک داشته باشند در حالیکه، تمامی دلایل دیگری که ممکن باعث کاهش عملکرد شود را بررسی کرده باشیم. در هر فارم تمامی موارد بالا قابل اجرا نمی باشند اما اگر حتی یکی از این موارد ملاحظه شده و بازدهی خوراک کمی بهبود یابد؛ بدان معناست که سود دهی افزایش یافته است. به خصوص که تمامی موارد بالا از امور عادی واحدهای مدیریت مرغداری می باشد.

منبع: -Mavromichalis, I. 2016. Five ways to improve broiler feed efficiency beyond nutrition. Poultry International. 55(6):26 & 29.